1) Dom własny w Wiedniu (1886) - formuła neorenesansowa, z aparatem kolumnowym, pseudoantyczne rzeźby. Świadome operowanie wzorami antycznymi
W Wiedniu rządzi cesarz Franciszek Józef (1848) aż do swojej abdykacji (1914 - I WŚ). Jest on kluczową postacią, z prowincjonalnego Wiednia stworzył wielką, kwitnącą stolicę. Podczas jego panowanie populacja Wiednia zwiększyła się 4 krotnie, z 500 tys do 2 milionów. Lata 90 to okres zwiększenia się technologicznej potęgi Wiednia, pierwsze telefony, tramwaje, lampy. Koryto Dunaju zostało ustabilizowane. Jest to największy skok technologiczny Wiednia. W tym samym czasie rozkwita filozofia, muzyka i historia sztuki.
Alojzy Riegl - twierdzi że pierwocinami sztuki była dekoracja - ornament. Więc właściwie jest to rodzaj ekspresji natury. Można powiązać teorię Riegla z postawieniem dekoracji na piedestale.
Stacja Kolei Metropolitalnej - element wielkiej akcji unowocześniania Wiednia. Zaprojektował ją Wagner przy pomocy Olbricha. Przypuszcza się że to Olbrich nasycił ją ornamentyką, która styka się barokową wizją Wagnera (poziome i pionowe podziały). Jest to starcie dwóch odrębnych tradycji - klasycznej i ekspresyjnej (romantycznej). Te ekspresyjne, wygięte elementy współgrają z prostokątną siatką podziałów.
Wagner zaprojektował również stację 'cesarską'
Od około 1901 roku zaczyna się odwrót od krzywoliniowości w Wiedniu, w kierunku prostych wertykalnych i horyzontalnych podziałów.
W 1897 roku nastąpił rozłam w środowisku artystów austriackich, część z nich odłączyła się od akademii, stąd nazwa stylu - secesja.
Pawilon Secesji - Wystawy odbywały się kilka razy w roku. Zaprojektowana została przez Olbricha. Na jej fasadzie widnieje napis "Czasowi jego sztuka, sztuce wolność". Nie chodzi tutaj o idee "sztuki dla sztuki" raczej o to, że sztuka to absolut :).
Możemy zauważyć wątki egipskie (wtedy również modne), przypominające grobowce, tajemnicze i mroczne. Brak okien (co jest zrozumiałe bo w miejscach wystawienniczych było światło od góry, nie z boku). Kula to splecione liście laurowe które miały symbolizować triumf artystów.
Olbrich (urodził się w 1867, zmarł w 1908 na białaczkę) - rok po wybudowaniu Pawilonu znika z Wiednia i na zaproszenia księcia Ernesta Ludwika jedzie do Hesji. W Durmstadt tworzy kolonię artystów na wzgórzu Matyldy (1901). Jest to całościowe dzieło sztuki (wszystko jest zaprojektowane przez artystę, od muzyki i strojów na otwarciu po architekturę). Jest to jednak projekt o wiele prostszy, bezornamentacyjny.
Ciekawą formą jest 'wieża weselna' widać w niej wczesne nurty ekspresjonistyczne. Używa cegły, rytmika szczytu może przypominać formy gotyckie. Okno wstęgowe użyte w tym budynku jest synonimem nowoczesności! Wielkie znaczenie maja narożniki budowli - to pod jednym z nich znajduje się kamień węgielny, dlatego na rogach znajduje się oparcie, masa budynku natomiast ściany są odciążone.
Peter Behrens - urodzony w 1868 zmarł w 1940.
Łuk w ośli grzbiet jakby neośredniowieczny. Redukcja, tworzenie formy nowoczesnej. Syntetyczna forma. Kiedyś wejście flankowały chorągwie z napisem "Stój mocno mój domu". Flagi te otaczały bogate ornamentalnie wejście do domu Behrens'a.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz